Beijing

Terwijl ik dit verhaal schrijf ben ik al in Xi´an. Ik loop behoorlijk achter, maar ik ben ook behoorlijk druk met genieten, fotograveren en reizen. Het is zo geweldig allemaal, ik kan dit nog wel een tijdje blijven doen. Het verhaal is een beetje afgeregeld maar dat komt door tijdgebrek en omdat het zo immens veel is wat ik meegemaakt heb.
Ook heb ik tijd gehad om alle berichtjes te lezen. Wat echt heel leuk is. Ik ben heel blij dat mijn blog zo goed gelezen word. De laatste keer dat ik keer zat ik al bijna op 5000. Te gek. Blijf lezen en blijf berichtjes sturen natuurlijk!!


Het grote avontuur in Beijing begint meteen goed. De trein komt op de seconden binnen rollen en ik maak me klaar om uit te stappen op het centraal station van Beijing, althans dat denk ik. De tren uit Mongolië komt daar binnen alleen de trein uit Datong, waar ik in zit dus niet. De trein komt namelijk binnen in het west station van Beijing, het duurt ff voordat ik dat door heb, maar dat komt omdat eigenlijk bar weinig in het Engels staat aangegeven. Als ik het eenmaal door heb hoe het hier werkt probeer ik met de metro naar het hotel te gaan. Dat gaat ookal niet lukken, volgens de metro map rijdt er een metro, maar volgens de medewerkers rijdt er niks door de bouw van die dezelfde metrolijn. Het gaat al lekker! Er staat ook nog eens een gigantische rij voor de taxi stand, niet dat die me kunnen helpen omdat ik niet het hotel in chinees heb staan. Er zit niks anders op dan de bus te pakken.
Als ik eenmaal de bus gevonden heb, is het daar ook stervens druk en moet ik er een aantal laten gaan, voordat ik met al me baggage er in kan. Voor 1 yuan omgerekend 15 eurocent kan je met de bus, bijna door heel Beijing. Kon dat maar in Nederland! Ruim anderhalf uur later kom ik bij me hotel aan, helemaal gesloopt en misselijk. Het is ongeveer 22 graden hier en ik kom net van -5/-10 eventjes een klimaatshock. Zondag staat de verboden stad op het programma. Mijn hotel is maar 10 minuten lopen naar de ingang. Maar toen ik eenmaal daar aankwam ben ik meteen omgekeerd terug naar het hotel om het plan aan te passen. Wat is het daar ongelooflijk stervens druk!!! Duizenden misschien wel tienduizende mensen proberen de verboden stad in te komen. Note to self ga NIET op zondag naar de verboden stad!.
Dan maar naar de Lama tempel. Makelijk te bereiken met de metro, het heeft zelfs een eigen metro station. Kost maar 0.30 cent voor bijna het hele netwerk. Op het perron staat netjes aangegeven waar je in moet stappen en waar er word uit gestapt. De chinezen staan netjes aan de kant voor je in moet stappen, maar zo gauw als de metro er uiteindelijk is, duwen, trekken en dringen ze voor om maar de metro in te komen. Want uiteraard is het in metro stervens druk.
De tibetaanse tempel ligt in het centrum en is een heilige plek boedisme. Op straat word er aan overvloed wierrook stokjes verkocht, om een offer te brengen aan de buddhas. De tempels zijn schitterend versiert maar het is er wederom stervens druk binnen. Heel veel chinezen brengen hier hun offers aan de goden.. Helaas mag je het meeste niet fotograveren en ik respecteer dat. Na een paar uurtjes te hebben rond gelopen, is het tijd voor de temple of Heaven. De tempel is niet echt een tempel maar gigantisch park en de perfecte ontsnapping aan het drukke leven in Beijng. Het park is zelfs groter dan de verboden stad. Er is van alles te zien en te doen. Vooral lokals komen hier graag om te ontspannen, te picknikken en spelletjes te spellen. Op een lang terras worden er kaart spelletjes gespeeld. Ik heb gemerkt dat de chinezen gek zijn op kaartspelletjes en des te meer om er op te gokken. Tegen de avond ga ik boodschappen doen, dit doe ik in de hutong´s van Beijing. Een hutong is een verzamelnaam voor traditionele huisjes en steegjes. Het is er levendig en je kan er van alles krijgen. Een erg populaire straat dicht bij mijn hotel is de Wángfujing Snack street. Een super gezellige er drukke straat vol met food stalls. Waar je noedels, kebabs, dumplings, snoep, koekjes en van alles en nog wat kan krijgen. Maar het opvallendste is toch wel de levende schorpioentjes op een stokje, gefrituurde zeepaardjes, geroosterde slang en starfish. Ik heb niemand het zien kopen of eten. Maar er staan altijd tientallen mensen te fotografen en kijken terwijl de verkopers hun waar schreeuwend proberen te verkopen.M Mijn volgende avontuur en toch wel een van de hoogte punten van mijn reis is de grote muur beklimmen.
Maandag word ik opgehaald door Tony. Mijn gids voor dit avontuur. Ik ben niet alleen bij deze tour. Een gezin uit Australië dat al 3 jaar in Suzhou, Shanghai, China woont. Een vrouw en 2 zoons. Peter en matthew, 13 en 7 jaar. Ik heb mijn twijfels of ze het wel gaan redden. Na een tijdje rijden komen we bij de Sacret pathway aan. De weg die van de verboden stad naar de tombes in het Noorden loopt. Vroeger werden overleden keizers en hun vrouwen gedragen vanaf de verboden stad naar de tombes over de sacred pathway. Vroeger was dit ongeveer 50 kilometer lang. Nu is er nog maar een kilometer van over. Langs de pathway staan 10 tallen beelden van beesten, mytische wezens, soldaten en ministers. Die de overledene beschermen en eren.
Na de sacred pathway rijden we verder naar de tombes. Ik had er niet zoveel verwachtingen van. Mijn verwachtingen bleken ook nog eens waar te zijn. Het gebied bestaat uit de tombes van 13 keizers die hebben geregeerd in de Ming Dynasty (1368 – 1644). Wij hebben de Dingling tombe bezocht, de 13e keizer. Zijn tombe is 27 meter onder grond. Er is niet veel te zien. De troon van de keizer en zijn echtgenoten en replica’s van de kisten waar ze in lagen. Niet echt spectaculair. Veel mensen brengen offers aan de keizer voor goed geluk en er ligt minstens voor een paar duizend yuan aan geld, dat elke dag word opgehaald. Het geld word gelukkig wel gebruikt voor restauratie en verdere opgravingen.
Na een uurtje zijn we er wel doorheen en wacht ons de 2 uur durende rit naar de muur. We gaan naar de Jinshangling sectie van de muur. Die sectie is nog het echts en het minst gerestaureerd. Ik zou eigenlijk op de muur slapen maar door de lange aanhoudende droogte is het de komende tijd verboden en moet iedereen die het gebied ingaat identificeren en tekenen.
Ik ben best terleurgesteld dat ik eingelijk niet op de muur slaap, maar het gaat me meer om de zonsondergang en opkomst. We verblijven in het enige hotel in de buurt. We gaan meteen de muur beklimmen om de zonsondergang te bekijken. Het eerste deel van de muur is nog goed te lopen alleen je merkt al heel snel hoe steil sommige stukken van de muur wel niet zijn. Maar eenmaal op een hoog punt van de muur kan je kilometers ver kijken. De muur glijdt al een slang over het landschap. Als ik er aan denk is het gekkenwerk dat het ooit zo gebouwd is. 6.000 km lang alles met de hand gelegd met stenen die elk 12kg wegen.
We lopen maar een klein stukje vandaag het is maar 2 of 3 kilometer maar het gaat behoorlijk berg op bergaf. Ik moet zeggen dat het heel moeilijk is de grote muur te omschrijven, foto’s zeggen gelukkig meer woorden. Maar is prachtig. Iedereen zou dit eigenlijk moeten zien. Zeker tijdens zonsondergang. De bergen en de muur kleuren geel, goud wat een geweldig gezicht is. Om stil van te worden.
De volgende ochtend staan we al vroeg op, om op tijd voor de zonsopkomst te zijn. Om 5 uur lopen we al richting de muur, terwijl het al begonnen is met schemeren. Het is behoorlijk eind trap lopen voordat we eindelijk de muur hebben bereikt. Er is een kabelbaan, maar die is natuurlijk niet open s’morgens vroeg. Niet dat ik er mee zou willen, dat is valsspelen. Als we eenmaal op de muur zijn is het nog een eind lopen naar de toren met het beste uitzicht op zonsopkomst. Weer het is een schitterend om te zien. Voor deze momenten doet je het. Veel mensen maken alleen een dag trip naar de muur die dichter bij Beijing ligt en volledig is gerestaureerd. Het schijnt dat je tijdens de vakantie dagen de muur amper kan zien door alle toeristen die erover heen lopen. Hier niet gelukkig het is 7 uur en we hebben de hele muur voor ons zelf. 5 mensen op de dit gedeelte, het is heerlijk. Na een klein ontbijtje gaan de echte tocht maken. Een tocht van 5 kilometer richting het volgende gedeelte van de muur Simitai, dat al 2 jaar gesloten is voor restauratie. Dit is de echte muur en er word weinig aan gedaan om het zo echt mogelijk te laten, alleen voor de veiligheid. Sommige stukken van de muur zijn echt in slechte staat en vele wachttorens zijn vervallen. Maar dit is echt!
Je moet heel goed uit kijken waar je loopt, sommige stukken zijn heel slecht, versleten treden of soms geen treden. Ook zijn de meeste trappen verschrikkelijk steil. Soms lijkt het wel recht omhoog te gaan. Ik had verwacht dat het ongeloofelijk vermoeiend zou zijn, maar eigenlijk valt het wel mee. We staan best veel stil, om op adem te komen en natuurlijk de foto’s te maken. Over de 5 kilometer doen we ongeveer 2,5 uur over. Het is onmogelijk om hier over te schrijven, het is zo’n geweldige ervaring. Maar je moet het zelf ervaren. Ik hoop dat de foto’s een beter verhaal kunnen vertellen. Als we eenmaal weer beneden zijn worden we opgehaald door de chauffeur om weer naar Beijing te rijden.
Voordat we naar het hotel gaan, maken we nog even een tussen stop bij het olympische park waar de slepen van 2008 zijn gehouden. Het is er behoorlijk druk met toeristen maar ook veel chinezen.H Het is geweldig om Bird’s Nest in het echt te zien. Het is een behoorlijke constructie en gigantisch groot. De watercube is ook geweldig om te zien, al is de buitenkant al behoorlijk versleten door zand en stof denk ik. Ik heb nog geen tijd gehad om het park s’avonds te zien, het schijnt een mooi gezicht te zijn om alles verlicht te zien.
De volgende dag staat eindelijk de verboden stad op het programma. Ik ga er pas tegen de middag heen, omdat ik lekker uitgeslapen heb, na me avontuur op de muur.
Natuurlijk is het er stervens druk. Misschien wel te druk om echt mooie foto’s te maken maar ik ga toch. De verboden stad is gigantisch groot. 74 hectare groot en heeft 8700 kamers. Maar het gene dat je kan zien is minder dan de helt van de totale grote. Binnen in de stad lijkt het nog drukker dan in Beijing zelf. Ik word wel 40 keer gevraagd om met meiden op de foto te gaan. Geen idee waarom. Ze willen allemaal weten waar ik vandaan kom. Het is moeilijk om over de stad te schrijven en ik hoop dat de foto´s die ik later toevoeg wel een verhaal kan vertellen.
Eenmaal de verboden stad uit, klim de door mensen gemaakte berg aan de noord kant van de verboden stad op. Het geeft een geweldige overzicht over de verboden stad. Pas dan zie je pas hoe groot het eigenlijk is, en hoe weinig je eigenlijk te zien krijgt. Als ik van het uitzicht geniet, zie ik ineens het gezin waar ik op de grote muur toer deed. Met een stad van ong. 20 miljoen mensen is dat behoorlijk onmogelijk. Nog een paar kleine feitjes. Beijing past iets meer dan 2x in heel Nederland. Zo groot is de hele stad. De bouw is begonnen in 1407 en was klaar 14 jaar later in 1420.
Om eerlijk te zijn had ik hoge verwachtingen van de verboden stad. Maar achter af vind ik het behoorlijk tegenvallen. Het is iets wat je gezien moet hebben. Maar omdat ik niet veel af weet van de geschiedenis en cultuur van china, is het voor mij niet zo belangrijk als voor de miljard chinezen. Het is ongeloofelijk indrukwekend, dat zeker. Maar het blijft hetzelfde.
Wat wel aan me verwachtingen voldeed is hoeveel mensen er wel niet de verboden stad. Het is ongeloofelijk. Ik denk dat ik op een van de pleinen, minstens 30 tour vlaggen heb gezien. Niet zo verwonderlijk dat de verboden stad toch wel een van de meest bezochte touristen attracties ter wereld is.
Maar ja, ik moet toch zeggen. Ik ben er geweest!!
Ook het schitterende Qianmen lake. Vooral s´avonds is het erg romantisch verlicht, wat erg mooie foto´s opleverde.
Donderdag is een beetje een zwarte dag geworden. Ik ben er achter gekomen dat het ongeloofelijk lastig is. Om mijn visum te laten verlengen. De tour company waar ik geboekt heb, heb mijn visum voor 30 laten gelden ipv 60 dagen. Ik blijf maar 35 dagen, maar toch heb ik 60 dagen nodig. Ik kreeg voor ik vertrok een mailtje dat het niet zo moeilijk is om je visum te laten verlengen in china.
In Beijing dus wel. Het duurt minstens 7 dagen, een hoop papier winkel, inkomsten moeten nagekeken worden enzo. Dus dat word het niet. Het hele internet afgespeurd en het blijkt dus niet zo moeilijk te zijn in bepaalde plaatsen. Kan binnen 1 dag geregeld zijn. Alleen niet in de plaatsen waar ik dus kom. Dus ik moet waarschijnlijk wat aanpassen om maar op tijd China uit te zijn. Gelukkig is Hong Kong niet china maar een soort van aparte republiek, dus eigenlijk vlucht ik naar Hong Kong. Maar wees gerust het enige wat me kan gebeuren is een hoge boete en het land uitgetrapt te worden. Wat ook de bedoeling is!

Nog een paar kleine feitjes en ik heb het serieus bijgehouden voor de lol. Ik ben in Beijing 121 keer mee uitgevraagd door goed engels sprekende meiden/vrouwen om wat te gaan drinken (thee, koffie) Wat eigenlijk een val is. Ze laten je gigantisch hoge prijzen betalen van 10 euro tot 250/300 euro. Ik heb dit 120 keer geweigerd en de ene keer een hele leuke avond meegehad, die teminste echt met me uit wou. Ik ben 14 gevraagd of ik een kunst exibitie wilde zien ergens in stad. Ik heb 0 keer reclame in me handen geduwd gekregen. De chinezen kregen ze met 10 tegelijk. De mensen zijn gelukkig zo slim om te weten dat ik chinees kan lezen. 63 keer op de foto met chinezen geweest en 5 keer verdwaald waarvan allemaal in de verboden stad.

Blijf berichtjes sturen, ik vind het heel leuk om ze te lezen.

Groetjes Dave