Datong

Mijn trein naar China zal vertrekken om 7:15 en ik had me die ochtend al verslapen, snel me spullen bij elkaar geraapt in een schimmige taxi naar het station gesprint. Gelukkig zijn er geen beruchte verkeersopstoppingen en ben ik op tijd bij de trein naar Datong. Ik deel deze keer mijn cabine met een ouder mongools echtpaar, die geen woord engels spreken. Geen enkele mogelijkheid van communicatie omdat we elkaar totaat niet begrijpen. Ik ben kapot van de nacht ervoor, weinig slapen over een periode van 2 weken, hakt er best wel in. Het landschap ik ook inet echt spectaculair, het sneeuwt als een gek dus maar ff slaap in halen, in het bovenste bed terwijl het echtpaar luidruchtig zit te kletsen en kaarten. Een paar uur later kom ik Neil weer tegen, die ook best wel naar de klote is. We gaan maar wat door de trein lopen op zoek naar het restaurant voor wat avondeten/ontbijt/lunch. Ik zit in het eerste rijtuig direct achter de locomotief en het best een eind lopen voor het restaurant wat ergens in rijtuig 7 is. Dit keer een mongools restaurant. Met erg lekkere sluydyanka. Wat een heerlijke soep is. Geen idee wat het allemaal is. Eenmaal terug in de cabine liggen nu het echtpaar te slapen. Het landschap nog steeds uitgestrekte steppes, met hier en daar een boom zijn echt doodsaai. Als de avond eenmaal valt, komen we aan bij de mongoolse grens. Een vrij milde overgang, bagage word niet gecontroleerd, paspoort natuurlijk inleveren en hele hoop papierwinkel, goederen aangiften en het hele entry en exit verhaal. Helaas duurt die allemaal langer dan geplant en zijn we met 2 uurtjes weg. Waarschijnlijk door de hoop Chinezen en Mongoolse handelaren die in de trein zitten en natuurlijk wel grondig worden onderzocht. Het rijtuig waar ik zat, was eigenlijk het grootste gedeelte toerist. Als we nu bij de Chinese grens komen gaat het er iets andes aan toe. Op het perron staat zowat een heel leger aan controleurs, inspecteurs en soldaten. Het station is verlicht met rode neonletters en door de speaker galmt er een over andere Waltz. Het lijkt er alles op dat de Chinezen hun Mongoolse collega’s willen overtroeven. Bij deze gelukt.
Na al die vervelende formaliteiten komt het leuke gedeelte (voor mij dan) weer het wisselen van de onderstellen. Want het spoor in China is dezelfde breedte als die bij ons. Ik had alles al een keertje meegemaakt en kon alles vertellen uit een londons familie bestaande uit Sue 76 jaar, dochter Ariadne en zoon James. Eigenlijk wouden ze Ariadne en James samen gaan, maar moeder moest en zou meegaan, de trans mongolie en china op die leeftijd. Knap! Ik wens dat ik het nog kan doen. Lekker van me pensioentje genieten en reizen!.
Voor iedereen in de het rijtuig is het de eerste keer, meeste zijn allemaal europeanen en zijn verblufd als de trein word opgetild. Zeker als de andere helft op het spoor naast ons komt en ook de lucht word ingetild. Voor James moest ik zelfs het commentaar leveren voor de gebeurtenissen, tijdens het filmen.
Erg grappig om te zien hoe mensen ineens zoveel intresse kunnen hebben in een onderwerp dat ze eigenlijk niet intresseerd.
Als alles zo’n beetje klaar is en we zijn echt onderweg in China na 5 uur wachten, grensformaliteiten, rangeren en onderstellen wisselen is het alweer middernacht en moet ik er om 8 uur uit voor mijn eerste stop in China, Datong!!

Als het station uitloop en opzoek ben naar mijn hotel, wat echt op het stationsplein staat, merk ik wat een ongeloofelijke harde wind erstaat. Minstens een constante snelheid 70km/h met nog hogere windstoten, constant het zand en stof uit me mond spugend. Het hotel is maar 2 minuten lopen en is behoorlijk sjiek. Helaas spreken ze geen Engels. Er komt een Chinees naast me staan die wel Engels spreekt. Hij helpt me met inchecken en alles. Ik denk dat het mijn contactpersoon voor mijn verblijf in Datong is. Ik heb een voucher voor het hangende tempel buiten Datong, maar eigenlijk wil ik meer zien. Dus spreek ik met hem af om ook de Yungang grotten en de houten temple te doen. Als ik me spullen heb gedumpt gaan we onderweg naar de hangende tempel. Het is eigenlijk een soort van taxi. Hij verteld dat de rondrit naar alle plekken, in 1 dag 500 yuan is. Omgerekend ong. 70 euro zonder entree kosten. Nouja oke dacht ik. Hij houdt een boek bij zich waar alle reizigers die met hem zijn meegaan een verhaal over hem schrijven en de ervaringen. De meeste waren vol lof over hem. Dus ik ga met hem mee. Datong is een echte kolenstad. Het levert voor het grootste deel alle elektrisiteit dat het opwekt aan Beijing. Mr Wong, heet hij verteld over het weer, de zon schijnt fel en het waait kei en kei hard. Met de wind komt ook al het stof en zand uit Mongolië mee. Vooral op de wegen zie je regelmatige hevige zandstormen en lijkt het weer alsof je je in een western film bevind of midden in de woestijn, wat het eigenlijk weer is. Overal zie je opgedroogde bomen, tumbleweeds en zand/stof wolken. Alles is gort en gort droog. Zo droog dat er bij niks kan groeien en amper dieren rondlopen. Het grappige is dat er heeeel veel landbouw grond buiten de stad is. Alleen er kan niks groeien totdat de droogte voorbij is. Datong word ook wel de zonstad genoemt. Er worden gigantische appartementen complexen gebouwd voor al die chinezen die wel ene 2e plekje willen hebben. Zeker nu de economie zo booming is in het land, word er ongeloofelijk veel ingevesteerd in ontroerendgoed, nieuwe wegen, snelwegen en hogesnelheids lijnen. `
Het klooster waar ik naar onderweg ben, ligt heel ver buiten de stad. Volgens mij kan je er heel moeilijk met de bus komen, dus opzich ben ik wel blij. De temple is gebouwd in een bergwand 50 meter hoog tegen het overstromen van de rivier. Tegenwoordig ligt er een dam tegen het overstromen, alleen is het land nu gort en gort droog.
De temple is geweldig. Het ligt echt in de lucht en is gebouwd in de berg met houten speilers en balken. Gelukkig is het erg rustig, hier en daar een tourgroep, maar niet zoveel als in de zomermaanden. Het waait er wel verschrikkel hard, zelfs een paar keer omgeblazen. In het klooster viel het wel mee.
Na het klooster zijn we onderweg naar de houten tempel. Het is behoorlijk eind rijden en ik heb het gevoel dat hij omrijdt, maar ik heb echt geen idee waar ik ben. Ook zijn er geen echt goeie doorgaande wegen en rij je constant door kleine arme dorpjes. Waar je mensen nog met ezels en wagen ziet lopen.
Het contrast is heel groot, als je de nieuwste modelen van Audi, Volkswagen, Porsche, Skoda door arme sloppenwijkjes ziet rijden waar ze alleen maar een huisje hebben een ezel en wat schapen.
Trouwens moet ik weer even wat recht zetten, de mongoolse automobilisten zijn nog mild vergeleken met de Chinezen. Zeker in Datong en op het platteland. Een vrachtwagen inhalen doe je met ze vieren tegelijk, letterlijk tegelijk. Naast elkaar over de hele breedte van de weg zelfs op de andere rijbaan. Als je linksafslaat is het normaal om eerst meters tegen het verkeer in te rijden om je dan maar ergens tussen te wrumen naar de goeie weghelft. Gelukkig is Mr. Wong een hele goeie chauffeur en let hij goed op. Want ze kijken echt niet wat er om hun heen allemaal gebeurd.
Eenmaal bij de Wooden Pagoda spreek ik af dat ik met 45 minuutjes wel terug ben, zo lang heb je niet nodig. De Wooden Pagoda is een temple/toren met een buddha binnen in. Het is compleet gebouwd uit hout, zelfs geen spijkers. Het is echt allemaal hout. Hij staat ook zo scheef als wat, net als de toren van Pisa. Normaal gesproken rot het hout heel snel weg, maar dit is de enige die nog echt goed bewaard is gebleven door het gort droge klimaat en omgeving. Er zijn geen grote rivieren en de oceanen zijn honderden misschien wel duizende kilometers verwijderd. Het is een behoorlijk imponerende toren, waar je helaas niet in kan klimmen. Misschien in de zomermaanden, maar nu was het gesloten. Als we bij de Yungang grotten zijn is het al tegen 3en, de grotten liggen weer helemaal in het noorden. Totaal al over de 350 kilometer gereden. De groten staan vooral bekend door het uit steen gehakte buddha beelden. Waar de bekenste 20 meter hoog is. Het is natuurlijk en must-see als je in deze regio komt en het is er dan ook behoorlijk druk, met dagjes chinezen maar ook een aantal groepen Amerikanen, die ik nog niet eerder tegen ben gekomen op mijn reis.
Het gigantische complex is allemaal buiten en het verrast me hoe gaaf alles nog is. Gebouwd na 450. Pas veel later opgegraven, Tegen 5en word ik weer verwacht bij de taxi om terug te gaan naar het hotel. In totaal hebben we rond de 400 kilometer gereden en ik heb alles gezien wat ik wou zien in Datong. Het koste behoorlijk veel geld met de taxi van 70 euro waar ik best van baal, zeker omdat de bus maar iets van 10 euro is ofzo. Maar aan de andere kant had ik deze afstanden nooit met bus kunnen aflegen en zeker niet in 1 dag!! Dus ik neem het voor lief en ga maar eens ff het internet op. Eenmaal in mijn kamer kom ik er achter dat ik geen wifi heb. Het is alleen mogelijk in een internet cafe of in het hotel voor 10 yuan (1,75 ong) per uur en alles wat je doet kan worden afgekeken. Ik baal hier echt heel van. Het is een behorlijk luxe hotel voor een redelijke al wel lage prijs en geen wifi. Ik wist dat china een behoorlijk strenge censuur heeft maar dat echt alles in de gaten gehouden moet worden en dat je geen wifi heb vind ik heel erg.
Na ff een paar minuten te hebben nagedacht, kom ik tot de conclussie dat ik hier niks meer heb te zoeken en da t ik pas zondag vertrek terwijl het nu vrijdag is.
Dat ga ik dus mooi niet doen, ik snel me kaartje omgeboekt om die zaterdag te vertrekken, wat nog best makelijk was, in het chinees overgeschreven van me oude treinkaartje, slim plan. Hotel in Beijing een nacht extra geboekt. Dus zit ik een dag eerder in de trein naar Beijing, om eerlijk te zijn is mijn echte reis begonnen. Al het eerdere heb ik geboekt via een tour organisator. Maar nu sta ik er toch echt alleen voor. Eigenlijk wel beter wat ik kan nu echt bepalen wat ik wil. Zoals een dag eerder naar Beijing.
De trein reis van Datong naar Beijing duurt ong 6 uur en is schitterend!!! De trein brengt je langs dele van de Grote muur, die op afstand liggen helaas. Gigantische stuwmeren en toch wel het hogete punt. Schitterende bergpassages met meters hoge bergen. Er is zoveel te zien, dat ik me maar moeilijk kan concentreren als ik dit typ. Maar eindelijk ben ik up-to-date met mijn blog. Nouja ik moet nog wat foto’s toevoegen enzo. Een heleboel dus!!! En ja, ik ben nu toch wel in Beijing als ik dit eenmaal online zet. Dus heel eg druk met sight-seeing, eten, drinken, ontmoeten en genieten.